تربیت ایمانی کودک
یکی از دغدغههای والدین عزیز این مسئله است که از چه سنی باید نماز خواندن را به فرزند خود بیاموزند و یا اینکه در این باره چه روشی را باید در پیش بگیرند. ائمه علیهم السلام در این باره سخنان ارزشمندی را بیان نمودهاند
بذر عشق
نویسنده: معصومه ثقفی
یکی از مباحث مهم در تربیت صحیح فرزند تقویت پایههای ایمانی او است. مسئلهای که اگر به درستی صورت بگیرد می تواند از خیلی معضلاتی که ممکن است در آینده گریبان گیر فرزند و حتی خانوادهی او شود جلوگیری کند. چرا که خیلی از این معضلات ناشی از عدم شناخت صحیح و عمیق آفریننده ی بزرگ هستی و به دنبال آن راهنمایان راستین و دستورات دینی است.
بسیاری از جوانانی که در سنین جوانی دچار افسردگی شده و بعضا گرفتار ناهنجاریهای متعددی میشوند، درک صحیحی از هستی و محیط پیرامون خود ندارند و منشاء مشخصی را برای حیات خود نمیشناسند، و همین دلیل به مرور گرفتار احساس پوچی میشوند. هنگامی که کودک از ابتدا با خدای یگانه آشنا شود و بداند این خدای بیهمتا او را رها نکرده و برای او راهنمایانی فرستاده است تا زندگی درست را به او بیاموزد و او نیز باید در مقابل، همانطور که از هر کسی به خاطر هدیه ای تشکر می کند، از خداوند نیز تشکر کند و این شکرگذاری همان اطاعت از دستورات اوست و آگاه باشد که باید همواره به یاد خدا باشد چرا که هر چه دارد از اوست.
والدین در این مسیر میتوانند با روشی صحیح به او کمک کنند. این مسئله مهم مورد اهتمام بزرگان دین اسلام بوده و در احادیث خود به این مسئله اشاره کرده اند. «امام باقر (ع) در حدیث مفصلى وظائف اولیاء اطفال را در تربیتهاى ایمانى کودکان در سنین مختلف بیان فرموده است: در سه سالگى کلمه توحید (لا اله الّا اللَّه) را بطفل بیاموزند، در چهار سالگى (محمّد رسول اللَّه) را باو یاد بدهند، در پنج سالگى رویش را بقبله متوجه کنند و باو بگویند که سر بسجده بگذارد…. در شش سالگى کامل رکوع و سجده صحیح را باو بیاموزند، در هفت سالگى بطفل میگویند: دست و رویت را بشوى و نماز بگذار.»(الحدیت، محمد تقی فلسفی، ج۲،ص۲۶۱)
یکی از اصول مهم در تربیت فرزند تدریجی بودن آموزش است. یقینا هنگامی که یک امر مهم به صورت مرحله به مرحله آموزش داده شود دشواری هایی که ممکن است به دنبال انجام فعل برای کودک پیش بیاید کمتر او را خسته می کند در این بحث مشخص شد که ابتدا کودک باید بداند که خدای آفریدگار یگانه است و جز او معبودی نیست یعنی ابتدا او را با هدف عبودیت که خداوند بزرگ میباشد آشنا کرده بعد آخرین فرستادهی او که برنامهی راستین زندگی را برای بشر به ارمغان آورده است به او شناسانده و بعد به مرور تمرین بندگی کرده تا برای انجام بزرگترین عمل عبادی اش آماده شود یعنی نماز.
بعضا والدین در آموزش صحیح نماز دچار اشتباه میشوند و انتظار دارند که فرزند تا به سن تکلیف رسید خواندن نماز را شروع کرده و این امر را با علاقه ادامه دهد. توجه به این حدیث ارزشمند ما را از اشتباه در میآورد، چرا که، همانطور که گفته شد باید اول کودک را با خدا و پیامبر آشنا کرده و بعد قبلهی واحد(که در انجام برخی واجبات باید متوجه آن باشد)، را به او شناسانده و بعد به مرور او را با ارکان نماز آشنا کرده و بعد از مدتی نیز از او بخواهد تا نماز خود را کامل بخواند. و در آخر این را بدانیم که وظیفه یک پدر و مادر مسلمان در درجهی اول پرورش صحیح فرزند است و در این راه دو راهنمای بزرگ و ارزشمند دارد قرآن وعترت؛ که نباید از آن دو غافل بود چراکه چراغ راه انسان مومن هستند.یا حق