تصوير ماه

20 مرداد 1391 توسط بوی گندم

تصوير ماه را كسي از چاه مي‌كِشد
شب رو به كوفه مي‌كند و آه مي‌كِشد

سمت وقوع فاجعه‌اي تازه پا گذاشت
مرد غريبه‌اي كه به دروازه پا گذاشت

افتاد ماه روي زمين و جنازه شد
تاريخ زخم كهنه‌اش انگار تازه شد

اين سوگِ بادهاست كه هي زوزه مي‌كِشند
در شهر، گرگ‌ها به زمين پوزه مي‌كِشند

حالا دوباره كوفه سراسر كبود شد
پهلوي نخل‌هاي تناور كبود شد

تو مي‌رسي و فاجعه آغاز مي‌شود
درهاي دوزخ از همه جا باز مي‌شود

بيهوده است موعظه در گوش مرده‌ها
اين شهر خواب رفته در آغوش مرده‌ها

در گوش با صداي تو انگشت مي‌كنند
فرياد مي‌زني و به تو پشت مي‌كنند

افكار مرده در سرشان خاك مي‌خورد
در خانه‌اند و خنجرشان خاك مي‌خورد

در دستشان چه هست به جز چند مشتِ سنگ؟
رد مي‌شوي و پاسخ تو سنگ پشتِ سنگ!

رو مي‌شوي و پنجره‌ها بسته مي‌شوند
سمت سكوت حنجره‌ها بسته مي‌شوند

ماندي، كسي نديد تو را كوفه كور شد!
شب، خانه كرد و شهر پُر از بوف‌كور شد

روي تن تو اين‌همه كركس چه مي‌كنند؟!
با تو سرانِ خشك مقدس چه مي‌كنند؟!

حالا كه از مبارزه پرهيز كرده‌اند
خنجر براي كشتن تو تيز كرده‌اند

شب مي‌شود تو مي‌رسي و ماه مي‌رود
در آسمان كوفه، سَرَت راه مي‌رود!

تصوير ماه را کسي از چاه مي‌كشد
شب رو به كوفه مي‌كند و آه مي‌كشد

نجمه زارع

مطلب قبلی

مطلب بعدی

1 نظر

آراي كاربران براي اين مطلب