بعد از جشن عروسی، یه سه چهار روز بعد با هم رفتیم مشهد. برای زیارت به حرم امام رضا(ع) مشرف شدیم.
حسین(شهید حسین محمد علیپور کناری) نگاهی به من کرد و گفت: «طیبه خانم! می‌خوام یه دعا بکنم، دوست دارم تو آمین بگی.»
خندیدم و گفتم: «تا چی باشه!»
جواب داد: «تو کارِت نباشه.»
گفتم: خوب، هرچی شما بگین.»
ای کاش این حرف را نمی‌زدم، چون وقتی این جمله را گفتم، حسین رو به گنبد طلایی حرم حضرت رضا(ع) ایستاد؛ دستانش را بلند کرد و گفت: «اللهم ارزقنا توفیق الشهاده فی سبلیک!»
عرق سرد تمام وجودم را گرفت. قطرات اشک بی‌اختیار بر گونه‌هایم جاری شد. با صدایی گرفته به قولم وفا کردم؛ گفتم «آمین».

مریم زاغیان