من هم وضو می گیرم
در راستای شرکت در طرح « وضوی صفر و یک ها» …
چگونگی انتظار، همواره متناسب با هدفی است كه در انتظار آن هستیم. انتظار آمدن یك مسافر عادّی از سفر! انتظار بازگشت یك دوست بسیار عزیز! انتظار فرا رسیدن فصل چیدن میوه از درخت و درو كردن محصول! انتظار فرا رسیدن فصل تحصیلی مدارس! و …
هر یك از این انتظارها آمیخته با یك نوع آمادگی است. در یكی، باید خانه را آماده كرده و وسایل پذیرائی فراهم ساخت در دیگری ابزار لازم و داس و كمباین و … در دیگری كتاب و دفتر و قلم و لباس مدرسه و مانند آن.
اكنون فكر كنید آنها كه انتظار قیام یك مصلح بزرگ جهانی را می كشند در واقع انتظار انقلاب و دگرگونی و تحوّلی را دارند كه وسیعترین و اساسی ترین انقلاب های انسانی در طول تاریخ بشر است. انقلابی كه بر خلاف انقلابهای اصلاحی پیشین جنبه منطقه ای نداشته و نه اختصاص به یك جنبه از جنبه های مختلف زندگی دارد بلكه علاوه بر اینكه عمومی و همگانی است، تمام شئون و جوانب زندگی انسانها را شامل می شود. انقلابی است سیاسی و فرهنگی و اقتصادی و اخلاقی.
ارتشی كه در انتظار جهاد آزادی بخش بسر می برد، حتماً به حالت آماده باش كامل در می آید! سلاحی كه برای چنین میدان نبردی شایسته است بدست می آورد! سلاحهای موجود را اصلاح می كند! سنگرهای لازم را می سازد! آمادگی رزمی نفرات خود را بالا می برد! روحیّه افراد خود را تقویت می كند و شعله عشق و شوق برای چنان مبارزه ای را در دل فرد فرد سربازانش زنده نگه می دارد!
ارتشی كه دارای چنین آمادگی نیست هرگز در انتظار بسر نمی برد و اگر بگوید دروغ می گوید.
انتظار یك مصلح جهانی به معنی آماده باش كامل فكری و اخلاقی و مادّی و معنوی برای اصلاح همه جهان است! فكر كنید چنین آماده باشی چقدر سازنده است!! اصلاح تمام روی زمین و پایان دادن به همه مظالم و نابسامانیها شوخی نیست! كار ساده ای نمی تواند باشد! آماده باش برای چنین هدف بزرگی باید متناسب با آن باشد یعنی باید به وسعت و عمق آن باشد.
برای تحقّق بخشیدن به چنین انقلابی، مردانی بسیار بزرگ و مصمّم و بسیار نیرومند و شكست ناپذیر، فوق العاده پاك و بلند نظر، كاملاً آماده و دارای بینش عمیق لازم است و خودسازی برای چنین هدفی مستلزم بكار بستن عمیق ترین برنامه های اخلاقی و فكری و اجتماعی است. این است معنی انتظار واقعی! آیا هیچكس می تواند بگوید چنین انتظاری سازنده نیست؟!
منتظران راستین در عین حال، وظیفه دارند تنها به خویش نپردازند بلكه مراقب حال یكدیگر باشند و علاوه بر اصلاح خویش در اصلاح دیگران نیزبكوشند.
برگرفته از سخنان «آیت الله مکارم شیرازی»