انسان در آغاز زندگى تابلويى را بر دوش مى ‏گيرد كه تا آخرين لحظات زندگى با آن تابلو و علامت ‏شناخته مى‏ شود و آن نام كودك است. اگر هر كشورى براى معرفى خويش پرچمى ويژه دارد. نام كودك پرچمى است كه بر فراز قله شخصيت كودك و در كشور زندگى او برافراشته مى‏شود از اين روى اسلام بر انتخاب نام زيبا تاكيد بسيار كرده است و توجه به معانى و اثرات جانبى اسمها را يادآور شده است.

متاسفانه در برخى موارد پدران يا مادران يا حتى خويشان دور و نزديك بدون توجه به بار فرهنگى اسامى تنها و تنها سعى در اعمال سليقه و تحميل پسند خويش نسبت ‏به كودك تازه به دنيا آمده دارند و گاه صحنه نامگذارى به ميدان كارزارى مى ‏ماند كه هر كسى سعى مى ‏كند طرف مقابل را مغلوب ومنكوب كند اكنون به نامگذارى كودكان زهرا(س) دقت كنيم. چگونه او با تمام قدرت علمى و توان معرفتى خويش براى تعيين نام كودك پيشقدم نشده و از على(ع) مى ‏خواهد كه او نام كودك را تعيين كند و على(ع) هم بر پيامبر اكرم و پدربزرگ كودكان پيشى نمى ‏گيرد و انتخاب نام كودك را به او واگذار مى‏ كند. و چون داورى به رسول خدا واگذار مى‏ شود، او كه شخصيت كودكان فاطمه(س) را شخصيتى ملكوتى و آسمانى مى ‏بيند براى اسم آنان نيز منتظر سروش غيبى مى‏شود. دقت ‏كنيم:

جابر بن‏ عبدالله انصارى مى‏ گويد:

چون امام حسن‏ مجتبى‏  متولد شد فاطمه(س) به على(ع) گفت:

يا على برايش نامى انتخاب كن. على(ع) فرمود:

هرگز به رسول خدا(ص) در نامگذارى فرزندم سبقت نخواهم جست، رسول خدا(ص) وارد خانه فاطمه(س) شد و كودك را گرفت و بوسيد و سپس دهان خود را بر دهان او گذارد … سپس در گوش راستش اذان گفت و در گوش چپش اقامه آن گاه روى به على كرده فرمود: چه نامى برايش برگزيده ‏اى؟ على(ع) فرمود:

هرگز بر شما پيشى نمى‏ گيرم! رسول خدا(ص) فرمود:

من نيز بر خداى خويش پيشى نمى ‏گيرم! پس خدا به جبرئيل فرمود: فرود آى و محمد را از جانب ما سلام و تهنيت گوى، و به او بگوى كه خدايت مى‏ فرمايد نام فرزند تو همسان نام فرزند هارون (جانشين و برادر حضرت موسى(ع) بايد باشد، پيامبر پرسيد: نام پسر هارون چيست؟ جبرئيل پاسخ داد: شبر. پيامبر فرمود:

به عربى چه ناميده مى‏ شود و جبرئيل پاسخ داد: حسن. پيامبر نام كودك را حسن گذاشت.

در جريان نامگذارى حضرت زينب سلام الله عليها هم جريان اينگونه بود.

چون زينب به دنيا آمد، رسول خدا صلى الله عليه و آله به سفرى رفته بود. فاطمه(س) به على عرض كرد: يا على! اسمى براى دخترت برگزين! على فرمود: فاطمه! صبر كن تا رسول خدا(ص) از سفر برگردد. پس از گذشت‏ سه روز پيامبر از سفر برگشت و به خانه فاطمه وارد شد. على(ع) عرض كرد:

اى رسول خدا(ص) خداوند به دخترت فاطمه دخترى عنايت كرده است اكنون نام او را برگزين.

رسول اكرم فرمود: دخترم نوزادت را بياور. زينب را به محضرش بردند او را در آغوش گرفت و صورتش را به صورت كوچك زينب نهاد و با صداى بلند گريست; تا آنجا كه اشك بر گونه‏هايش جارى شد.

زهرا(س) گفت: پدر جان چشمانت گريان مباد چرا مى ‏گريى؟ پيامبر(ص) فرمود: دخترم اين كودك پس از تو و من به مشكلات و امتحانات بسيارى گرفتار خواهد شد و مصيبتهاى بزرگى خواهد ديد.

آنگاه فرمود: اولاد فاطمه فرزندان خودم هستند ولى براى نامگذارى اين دختر منتظر سروش آسمانى مى‏ مانم. در اين هنگام جبرئيل فرود آمد و عرض كرد:

اى رسول خدا! خداى سلامت مى ‏رساند و مى‏ گويد نام اين كودك را زينب بگذار زيرا ما او را در لوح محفوظ زينب نام نهاده ‏ايم.

منابع:

زینب كبری /32 ، الطراز المذهّب ( تاسع حضرت زینب (س) ) :1/44